جعد موي غاليه بوي...
شـاد زی بـا سـیاه چـشـمان شاد که جهان نیست جز فسانه و باد ز آمـــده شـــادمـان بــبایـــد بود وز گــذشــتـه نــکــرد بایــــد یــاد مــن و آن جـعــد مــوی غالیـه بوی مـن و آن مــاه روی حــور نــــژاد یک بخت آنکسی که بداد و بخورد شــوربـخــت آنکه او نخورد و نداد بــاد و ابرست ایــن جهان افسوس بــــاده پیـــش آر هـــرچـه بـاداباد چندروز...